"Eragon" Christopher Paolini

Niedawno przeczytana przeze mnie książka "Eragon" ma w sobie wiele uroku i nieodkrytych tajemnic. Przypadnie do gustu każdemu, kto miłuje się w świecie fantasy, magii i potężnych smokach. Ta powieść wyróżnia się od większości tym, że została napisana piórem piętnastoletniego chłopca Christopera Paoliniego w 2002 roku.
Książka ta zauroczyła mnie pod wieloma względami. Poprzez swoje sekrety i słodkie tajemnice potrafi uprowadzić czytelnika do magicznego świata, który nosi nazwę Alagaësia, pełnego cudów, intryg i tyranii króla Galbatorixa. W realistyczny sposób jest ukazana żałoba po wuju oraz chęć zemsty na jego mordercach. Doskonale przedstawione są także trudy wędrówki w sposób, który zamiast nużyć, pobudza dodatkową ciekawość. Zachowania głównego bohatera podczas licznych urazów są realistyczne.
Postacie mają osobne style wypowiedzi i zachowania. Jedne są skore do snucia długich opowieści, inne zaś odpowiadają tylko wtedy, gdy im się to żywnie spodoba, o ile w ogóle to robią. Wspaniale został wyodrębniony charakter Saphiry; w odmienny od innych dotychczas mi znanych sposobów ukazane jest jej przywiązanie do Eragona.  Mojej czujności nie umknęło kilka podobieństw w opisach miejsc i postaci z serii „Gry o Tron” i „Władca Pierścieni”, lecz dostrzeże to tylko czujny czytelnik.
Moim zdaniem warto przeczytać tę książkę, chociażby dlatego, iż ta historia sama w sobie zapiera dech w piersiach. Rozrywki starczy na kilka godzin, ponieważ powieść ta nie należy do najkrótszych i nie jest jedyną książką z tej serii, więc przygody ze wspaniałą krainą nie dobiegną aż tak szybko do końca.