MAJ
Przyszedł maj, kwitną kwiaty, krzewy, drzewa. Dni są coraz dłuższe i cieplejsze. Chętnie wychodzimy z domu, wyruszamy na spacery, jedziemy na majówkę…
(-) w niedzielę razem z majem.
Zabiera się wałówkę,
herbatę oraz psa,
a tutaj się za nami
piosenka jeszcze pcha.
Na majówkę, na majówkę,
razem z mamą, razem z tatą
na wędrówkę.
Tam gdzie łąka,
tam gdzie las,
gdzie nie było
jeszcze nas,
na majówkę na wędrówkę.
Wanda Chotomska
Wyruszamy na piechotę z kijkami…
albo na rowerze,
czasem nawet konno !
A gdy już znajdziemy się w lesie, na łące, nad wodą czy w górach musimy się tam właściwie zachowywać. Należałoby również dobrze poznać i zrozumieć otaczającą nas przyrodę.
Na majówce trzeba się porządnie i zdrowo posilać, może nawet prosto z grilla…
Warto też zorganizować sobie jakieś ciekawe gry i zabawy…
Z majówki wracamy dotlenieni, zadowoleni, zrelaksowani, z super wrażeniami i pięknymi fotkami!
|
Amos Oz (właść. Amos Klausner), pisarz izraelski, eseista i publicysta.Urodził się 4 maja 1939 r. w Jerozolimie. Studiował historię literatury i filozofię na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.Pracował jako nauczyciel oraz rolnik w kibucu Chulda. Od 1986 r. zamieszkał w Aradzie. Uczestniczył w arabsko-izraelskich wojnach,sześciodniowej walce na półwyspie Synaj oraz w wojnie Jom Kipur. Debiutował w 1965 r. tomem opowiadań :„Tam gdzie wyją szakale”. W swoich powieściach, esejach i opowiadaniach poruszał kwestie polityczne, jak również tematy skomplikowanych relacji miłosnych, problemy egzystencjalne. Robił to z unikatową właściwą sobie wnikliwością i wrażliwością. Amos Oz jest uważany ze jednego z najwybitniejszych izraelskich pisarzy. Wielokrotnie był faworytem do otrzymania literackiej Nagrody Nobla. Otrzymał Nagrodę Franza Kafki, Nagrodę Izraela, a w Polsce tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu łódzkiego. Zmarł 28 grudnia 2018 r. w Tel Awiwie.
To zbiór poetyckich opowiadań odsłaniających uniwersalne prawdy o egzystencji człowieka. Bohaterami opowiadań Oza są osadnicy, mieszkańcy Jerozolimy, a także biblijni wojownicy wiodący życie pełne bolesnych tajemnic i doświadczający gwałtownych uczuć gniewu i miłości, namiętności, szaleństwa i cierpienia. A wszystko to na tle dzikiej przyrody, bezlitosnej pustyni i palącego słońca. Autor z wrażliwością, wnikliwością i mądrością przedstawia ludzi, ich trudne losy i pogmatwane uczucia. Najbardziej osobista książka Amosa Oza, klucz do całej jego twórczości. Autor opowiada w niej historię kilku pokoleń swojej rodziny na Litwie i Ukrainie oraz po przybyciu do Palestyny. Poznajemy dzieciństwo pisarza oraz wczesną młodość w kibicu. Wszystko to na tle historii narodu żydowskiego: drugiej wojny światowej i Holokaustu, mandatu brytyjskiego nad Palestyną, narodzin Państwa Izrael i konfliktu z Arabami. Oz opowiada o skomplikowanym związku swoich rodziców, ich niedobraniu, nostalgii za Europą, wreszcie o samobójczej śmierci swojej matki.
Powieść o pięćdziesięcioletnim intelektualiście Fimie, który zatrudnia się jako portier w firmie usuwającej ciąże. Jest to pełna refleksji powieść o człowieku rozdartym między konfliktami politycznymi, a życiem osobistym. Opowiada o samotnym wśród ludzi człowieku, który codziennie zaczyna życie od nowa.
Szmuel Asz w wyniku osobistego kryzysu przerywa studia na Uniwersytecie Hebrajskim i zatrudnia się jako osoba do towarzystwa niepełnosprawnego staruszka. Bohater spędza zimę w domu pracodawcy prowadząc z nim ożywione dyskusje o narodzie żydowskim i jego relacjach z innymi narodami i religiami. Przewijają się wątki zdrady i wierności, marzycielstwa, obłędu i racjonalności w dziejach narodu żydowskiego, do których częstym odnośnikiem jest postać Judasza Iskarioty, który zdaniem Szmuela odgrywa kluczową rolę we wszystkich żydowskich polemikach z chrześcijaństwem, od starożytności aż po czasy nowożytne. Równolegle odkrywamy tajemnice domu, staruszka i jego fascynującej Szmuela synowej.
|
